நண்பர்களே,

• நான் பணியாற்றும் மருத்துவமனை வளாகத்தில் ஏற்கெனவே 3000 சதுர அடியில் ஒரு மூலிகைத்தோட்டம் உருவாக்கியுள்ளோம். அதில் 150க்கும் அதிகமான மூலிகைகள் உள்ளன. தற்போது 4000சதுரஅடியில் அடர்வனம் உருவாக்கப்பட்டுள்ளது. இதில் 160க்கும் மேற்பட்ட மரக்கன்றுகள் நடப்பட்டுள்ளன.

             இயற்கையை பாதுகாக்க பாடுபடும்  சுயநலமில்லா  ஆர்வலர்களின் அமைப்பு   அத்தி.
இந்த அடர்வனத்தை உருவாக்கியதிலும், தொடர்ந்து பராமரிப்பதிலும் பெரும்பங்கு வகிக்கிறது. இந்த அமைப்பின் முன்னோடியாக விளங்குபவர் மதிப்பிற்குரிய வானவன் அவர்கள். இவர் நம்மாழ்வார் விருது உள்ளிட்ட பல விருதுகள்  பெற்றவர்.
 அடுத்தபடியாக குறிப்பிடப்படவேண்டியவர் நனை அமைப்பின்  ஈஷ்வர் அவர்கள்.  மரக்கன்றுகள் தேவை எனக்கேட்டவுடன் தயங்காமல் இலவசமாக கொடுத்து உதவினார். நனை அமைப்பு சென்னையை பசுமையாக்க பாடுபடும் தன்னலம் கருதா இதயங்களின் கூட்டணி.
    இவர்கள் மட்டுமில்லை, அடர்வனம் உருவாக்க அனுமதி அளித்து, இடம் ஒதுக்கி கொடுத்து ஊக்குவித்த தலைமை மருத்துவர் மற்றும் மூலிகைத்தோட்டத்தையும் அடர்வனத்தையும் தன் உயிருக்கு நிகராக நேசிக்கும் சித்த மருத்துவ அலுவலர்  ஆகிய அனைவருக்கும் எனது வணக்கத்தையும் நன்றியையும் தெரிவித்துக் கொள்கின்றேன்.

நண்பர்களே வணக்கம்.
மீண்டும் உங்களை சந்திப்பதில் மனம் நிறைகின்றது. தொடர்ந்து பல விஷயங்களை குறித்த எனது கருத்துக்களை உங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ள உள்ளேன்.
நன்றி.

நினைவஞ்சலி.

அன்பு நண்பர்களே,                                                           இன்று (22/3/16) காலை 7.28 மணிக்கு எமது அன்பிற்கும், மதிப்பிற்கும் உரிய தோழர். T.S.குமார் அவர்கள்  66வது வயதில் தனது உயிர் இயக்கத்தை நிறுத்திக்கொண்டார். கடந்த பல மாதங்களாக அவர் உடல் நலமின்றி இருந்து வந்தார். BSNL துறையில் தொழில்நுட்பனராக பணியாற்றி விருப்ப ஓய்வு பெற்றவர்.                                                                 தோழர். குமார்  மார்க்சியத்தினை தத்துவார்த்தமாக உள்வாங்கியவர். அதனால்தான் ஊசலாட்டமின்றி அவரால் நம்பிக்கையுடன் இருக்கமுடிந்தது. எப்போது பேச வேண்டும், எப்போது பேசக்கூடாது என்பதை துல்லியமாக அறிந்தவர். அமைப்புரீதியான பிரச்சினைகள், ஏற்றத்தாழ்வுகள் அவரை என்றும் பாதித்ததில்லை விவாதங்களை எப்படி நடத்தவேண்டும், கூட்டத்தை எப்படி கட்டுப்பாடுடன் வ்ழிநடத்தவேண்டும் என்பதை நடைமுறையில் போதித்தவர். எவரையும், எப்போதும் அவர்  கண்ணியக்குறைவாக நடத்தியதுமில்லை, பேசியதுமில்லை.                                            கம்பீரத்தின் பெயர் தோழர். குமார். கம்பீரம் என்றால் அவரது நடை, பேச்சு, அவரது உருவம், குரல், மீசை என அனைத்துமே கம்பீரம்தான்.  ஊர்வலங்களில்  தனது பேராண்மைமிக்க குரலொலியில் அவர் கம்பீரமாக எழுப்பும் முழக்கங்கள் வர்க்க உணர்வு, ஜனநாயக உணர்வு உள்ள எந்த ஒரு நெஞ்சத்தையும் தம் வசமாக்கிக்கொள்ளும். சொல்லும் செயலும் ஒன்றாக இருக்கவேண்டும் என்பதில் கவனமாக இருப்பவர் தோழர். குமார். தனது மகனின் காதலுக்கு பச்சைக்கொடி காட்டியதுடன் சிறப்பாக திருமணமும் செய்து வைத்தார்.                                                                                 மாற்றுமருத்துவத்தின் மீது அளப்பரிய நம்பிக்கை கொண்டிருந்தார். சித்தா,ஹோமியோபதி, அக்குபிரஷர் என அவரது ஆர்வம் பரந்த அளவில் இருந்தது.  பொதுவாக அன்றைய காலகட்ட மார்க்சியர்களில் அனேகர் புகைக்கும் பழக்கம் உள்ளவர்கள். தோழர். குமாரும் அதற்கு விதிவிலக்கல்ல.  தொடர்ச்சியாக  சிகரெட்டை புகைத்து வந்ததால், அதுவே அவர் நோய்வாய்ப்படவும் காரணமாயிற்று. ஆனால் அவர் தனது உடல் வலியை, மன உளைச்சலை, என்றுமே வெளியிட்டதில்லை. மெளனமாகவே தனக்குள் அடக்கிக்கொண்டவர். சிறப்பு கவனத்தை அவர் என்றுமே கோரியதில்லை. அவர் நோய்வாய்பட்ட நாள் முதல் மரணித்த இந்த நாள்வரையில் அவரது மகன் திரு. விஜய், மற்றும் அவரது துணைவியார். திருமதி. விஜயலட்சுமி இருவரும் அவரை கவனித்துக்கொண்டவிதம் எல்லோரையும் பிரம்மிக்கவைத்தது. தோழர்.குமார் கொடுத்துவைத்தவர் என ஊரார் பேசிக்கொள்ளும் அளவுக்கு அவர்களது பராமரிப்பு இருந்தது.                                                           தோழர். குமார் தனது BSNL துறைரீதியான தொழிற்சங்க நடவடிக்கைகளில் தீவிரமாக பங்கேற்றவர். மார்க்சியத் தத்துவத்தின் மீது மலையளவு நம்பிக்கையுள்ளவர். தான் சார்ந்திருந்த மக்கள் ஜனநாயக இளைஞர் கழகத்திற்கு தனது உறுதியான ஆதரவை வாழ்நாள் முழுவதும் தொடர்ச்சியாக வழங்கியவர். நம்பிக்கை, அமைதி, உறுதி இந்த வார்த்தைகளுக்கு உயிர்கொடுத்தவர், அதுவாகவே வாழ்ந்தவர். தோழரே என்ற விளிப்பை செவிமடுத்துக்கொண்டே மரணித்தவர்.                                                                                            தோழர். குமார் நீங்கள் மரணித்தது  உடல் அளவில்தான். மார்க்சியம் பற்றிய பேச்சு எங்கு ஒலித்தாலும் அங்கு உங்களது நினைவு படர்ந்திருக்கும். எங்கு இன்குலாப் முழக்கம் கேட்டாலும் உங்களது உருவம் மனக்கண்களில் நிழலாடுவதை தடுக்கமுடியாது.  உங்களது நினைவு நீடூழி வாழ்க.                                                                                                                     

செய்யாமல் செய்விப்பவர்.

எனது குருநாதர் சாமி, அழகப்பன் அவர்களை தமிழ்ச்சமூகம் நன்கறியும். அவரது மச்சமுனி வலைதளம் நல்வாழ்வுக்கோர் பேரகராதி. சித்த மருத்துவத்தினை பாமரனும் அறியும் வண்ணம் எடுத்துரைக்கும் அற்புத அரிச்சுவடி. எளிய தமிழில் அழகுற அவர் விளக்கி எழுதும்  பதிவுகள் நெஞ்சத்தை அள்ளி அறிவுவாசலை திறக்கும்.                                                                                                                                                அக்குபங்சர் மருத்துவத்தில் முனைவர் பட்டம் பெற்றவர். வர்மக்கலையினை பழுதறக் கற்றவர், சித்தமருத்துவ பரம்பரையின் ஒன்பதாவது தலைமுறையைச் சேர்ந்தவர். ஆழமான தமிழ் இலக்கிய புலமையுள்ளவர். இன்னும் எத்தனையோ சிறப்புகளை சொல்லிச்செல்லலாம். எனினும் சிறப்பாக சொல்லவேண்டுமெனில் அவர் பற்றறுத்த மாமனிதர். பந்தம், பாசம், பணம், பதவி, புகழ் என எதுவொன்றாலும் பாதிக்கப்படாதவர். ஆனால் அவரது மனத்தை உங்களது பணிவாலும், சேவைமனப்பான்மையாலும், கற்கும் ஆர்வத்தாலும் மட்டுமே கவர முடியும். அப்படி கவர்ந்துவிட்டால் அதற்குப்பிறகு நீங்கள் ஒன்றும் செய்யவேண்டியதில்லை. உங்களுக்கு வேண்டிய ஞானம், உதவி,  தக்க தருணத்தில் தக்கவர்கள் மூலம் தானாக வந்து சேரும். செய்யாமல் செய்விக்கும் ஆற்றல் மிக்கவர்.                                                                                                                                                                            அவருக்கு மாபெரும் நோக்கங்கள் உண்டு. அவற்றை தனது பதிவுகளில் அவ்வப்போது வெளிப்படுத்தி வருகின்றார். அவைகள் கூடியவிரைவில் கைகூடும் என்பதில் எள்ளளவும் அய்யமில்லை.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                           அவர் எனக்கு அறிமுகமானதும், குருவாக வாய்க்கப் பெற்றதும், அவரது மனதில் இடம் பிடித்ததும் எனது வாழ்க்கையின் பாதையையே மாற்றி அமைத்துவிட்டது. எனது குண நலன்களை மேம்படுத்தியுள்ளது. எல்லையற்ற ஞானக்கடலின் கரையோரத்தில் குழந்தையாய் நிற்கவைத்து பிரம்மிக்கவைத்துள்ளது. அதேசமயம் தேவையானவை தேடாமல் தேடிவரவைத்துள்ளது. நிச்சயமாக ஒன்றை உறுதியாக கூறமுடியும், அவரை சந்திக்கும் முன் இருந்த தி,ஸ்ரீ, இப்போது இல்லை. நிறைய மாற்றியுள்ளார். அவரது வழிகாட்டலில் இன்னும் அதிக தூரம் பயணப்பட வேண்டியுள்ளது. நல்ல நண்பர்களை ஏற்படுத்தி கொடுத்துள்ளார். அவர்களது ஒத்துழைப்போடு அவர் காட்டும் பாதையில் வெற்றிகரமாக பயணப்படுவேன். நன்றி குருவே.

எனது கதைகளின் தொகுப்பு.

நண்பர்களே,  எனது வலைப்பூவில் பதிவாகியிருந்த எனது கதைகள், மடிகணிணியில் ஏற்பட்ட தொழில்நுட்ப கோளாறு காரணமாக முழுவதுமாக காணாமல் போய்விட்டது. சில நண்பர்கள் உதவியதில் சில கதைகளை மீட்க முடிந்தது. என்னிடம் அசல் பதிவு இல்லை.                                                                                                                                                              ஆனால் அதிர்ஷ்ட வசமாக எனது கதைகள் அனைத்தையும்  http://www.sirukathaigal.com/எனும் வலை தளம் முழுமையாக வெளியிட்டுள்ளதால்,  அதில் கதையாசிரியர்கள் என்ற தலைப்பில் தி.ஸ்ரீ. யை தேடி சொடுக்கினால் எனது கதைகள் அனைத்தும் வாசிக்கக்கிடைக்கும், நண்பர்கள்   வாசித்து கருத்தை தெரிவிக்கக் கோருகின்றேன்.

ஜிம்மி

                                       எங்கள் லோக​நா​தன் காலனி பயப்​ப​டும் ஒரே விஷ​யம் ஜிம்​மி​தான்.​ வங்​கி​யில் வேலை ​பார்க்​கும் சோமு​வின் வீட்டு நாய்​தான் இந்த ஜிம்மி.​ மருத்​து​வ​ம​னையை ஒட்​டி​யுள்ள வீட்​டில்​தான் சோமு குடி​யி​ருந்​தான்.​

மருத்​து​வ​ம​னைக்கு தினம்​தோ​றும் பத்து நோயா​ளி​க​ளை​யா​வது கூடு​த​லாக அனுப்பி வைப்​பதை ஜிம்மி ஒரு சேவை​யா​கவே பொறுப்​பு​டன் செய்து வந்​தது.​

இத்​த​னைக்​கும் ஜிம்மி நாட்​டு​நாய்​தான்.​ ஆனா​லும் சோமு வீட்​டார் அதைக் கொஞ்​சும்​போது பார்க்க வேண்​டுமே,​​ உல​கத்​தி​லேயே உயர்ந்த ஜாதி நாய்​களை வைத்​தி​ருப்​போர் கூட இப்​ப​டிக் கொஞ்​ச​மாட்​டார்​கள்.​ கால​னி​யின் மத்​தி​யில் உள்ள தெரு​வா​கப் போய்​விட்​ட​தால் எங்​க​ளால் ஜிம்​மி​யைத் தவிர்க்​கவே முடி​ய​வில்லை.​ காலை​யி​லும்,​மாலை​யி​லும் ஜிம்​மி​யி​டம் அர்ச்​ச​னை​யைப் பெறா​மல் எவ​ரா​லும் தப்​பவே முடி​யாது.​ வெளியே செல்​லும்​போது சகு​னம் ​பார்ப்​பது உங்​கள் ஊர் பழக்​க​மாக இருக்​க​லாம்.​ எங்​கள் ஊர் கதையே வேறு.​ ஜிம்மி தெரு​வில் தென்​ப​டு​கி​றதா இல்​லையா என்று பார்த்த பிற​கு​தான் எங்​கள் பாதங்​கள் தெரு​வில் பதி​யும்.​

எங்​கள் கால​னிக்​குள் போலீசே வந்​த​தில்லை.​ எல்​லாம் ஜிம்​மி​யின் கைங்​க​ரி​யம்​தான்.​ எங்​கள் காலனி பெண்​க​ளுக்​கும்,​​ ஆண்​க​ளுக்​கும் திரு​ம​ணம் ஆவது குதி​ரைக் கொம்​பாக இருந்​தது.​ இது​வும் ஜிம்​மி​யின் புகழ் அவ​னி​யெங்​கும் பர​வி​ய​தால்​தான்.​ திரு​ம​ணம் ஆக​வேண்​டு​மென நவ​கி​ர​கங்​களை வலம் வந்து வேண்​டி​ய​வர்​க​ளெல்​லா​ரும் தவ​றா​மல் ஜிம்மி குறித்த புகார்​க​ளை​யும் கட​வு​ளின் காதில் போட்டு வைத்​தார்​கள்.​ தபால்​கா​ரர் கூட ஜிம்​மி​யின் பார்​வை​யில் இன்று தப்​பித்​தால் மறக்​கா​மல் மாலை​யில் வீடு திரும்​பும்​போது தேங்​காய் உடைப்​ப​தாக வேண்​டிக் கொள்​வார் என்​றால் இதற்​கும் மேல் ஜிம்​மி​யின் பெரு​மையை சொல்​ல​வும் வேண்​டுமா என்ன?​

ஜிம்​மி​யின் திரு​வா​யால் கடி​ப​டா​த​வர்​கள் சோமு​வின் குடும்​பத்​தி​னர் மட்​டுமே.​ இரவு நேரத்​தில் ஜிம்​மிக்கு குஷி கரை​பு​ரண்​டோ​டும்.​ தனக்​குத் தெரிந்த அனைத்து ராகங்​க​ளி​லும் குரைத்​துத் தீர்த்​து​வி​டும்.​ நாங்​கள்​தான் ராத்​தூக்​கம் கெட்டு பக​லில் போதை வயப்​பட்​ட​வர்​கள் போல நட​மா​டிக் கொண்​டி​ருப்​போம்.​

சோமு​வி​டம் ஜிம்​மி​யைப் பற்றி ஊரே புகார் கூறிய போது,​​ துளி கூட அலட்​டிக் கொள்​ளா​மல்,​​ ""உங்க பாது​காப்​புக்​காக கறுப்​புப் பூனை​யையா வளர்க்க முடி​யும்?​'' என்று நக்​க​ல​டித்​தான்.​ கிட்​டத்​தட்ட சோமு​வின் முக​வ​ரி​யா​க​வும்,​​ கௌர​வ​மா​க​வும் ஜிம்மி மாறி​விட்​டது.​ ஊரார் தன் மீதுள்ள பொறா​மை​யால்​தான் ஜிம்​மியை குறை கூறு​வ​தாக நினைத்​துக் கொண்​டான்.​ நக​ராட்​சிக்கு எழு​திப்​போட்​டும் பல​னே​து​மில்லை.​ நக​ராட்​சி​யின் ஊழி​யர்​கள் அனை​வ​ரும் சோமு வேலைப்​பார்க்​கும் வங்​கி​யில்​தான் கணக்கு வைத்​துள்​ள​னர்.​ போதாக்​கு​றைக்கு இப்​போ​தெல்​லாம் சம்​ப​ளம் கூட வங்கி மூல​மா​கத்​தான் அவ​ர​வர் கணக்​கு​க​ளில் போய்ச் சேரு​கி​றது.​ கேட்​கவா வேண்​டும்?​ சோமு​வின் தரப்பு நியா​யங்​களை எடுத்​துச் சொல்​லும் வக்​கீ​லாக அல்​லவா மாறி​விட்​டார்​கள்.​ பின் யாரி​டம்​தான் இக்​கு​றையை முறை​யி​டு​வது?​

இரவு வேளை​க​ளில் உணவு உண்​ணும் போது கிசு​கி​சுக்க ஆரம்​பித்து,​​ பின் மெது​மெ​து​வாக ஊருக்கு வெளியே கூடிப் பேசும் அள​வுக்கு துணிச்​சல் பெற்ற இளை​ஞர்​கள் சில​ரால் வெற்​றி​க​ரமாக ஒரு சதித் திட்​டம் உரு​வாக்​கப்​பட்​டது.​ கால​னி​யின் சுதந்​தி​ரம் பற்​றிய கன​வு​க​ளுக்கு இறகு முளைத்து ஊர் முழுக்க சுற்றி வர​லா​யின.​ ஜிம்​மியை ஒழித்​துக் கட்​டிய பின்​னர் ஊர் எவ்​வ​ளவு நிம்​ம​தி​யாக இருக்​கும் என்​பதை கற்​பனை செய்து புள​காங்​கி​தம் அடைந்​தோம்.​ ஜிம்​மி​யின் நட​வ​டிக்​கை​கள் வேவு பார்க்​கப்​பட்​டன.​ நாள் முழுக்க அதன் நிகழ்ச்சி நிரல் என்​னென்​ன​வென்​பது எங்​க​ளுக்கு அத்​துப்​ப​டி​யா​கி​விட்​டது.​ அதன் குரைப்​பின் தொனியை வைத்தே மாட்​டி​யது உள்​ளூ​ரானா,​​ வெளி​யூ​ரானா என்​ப​தைக் கணிக்​கும் அள​வுக்கு தேறி​விட்​டோம்.​

ஜிம்மி என்​னவோ நாட்டு நாய்​தான்.​ ஆனா​லும் அதன் தோரணை வெளி​நாட்டு புசு​புசு நாய்க்​கும்​கூட வாய்ப்​பது கடி​னம்.​ அப்​படி ஒரு கம்​பீ​ரம்,​​ லாக​வம்.​ தெரு​வில் அது லாந்​தும் போது பார்க்க வேண்​டுமே,​​ அடடா,​​ ஒரு சிங்​கத்​தின் கம்​பீ​ரத்​தோடு அது உலா வரும் அழகே அழகு.​ எதி​ரி​யை​யும் பாராட்​டும் அள​வுக்கு பண்​பா​டு​மிக்​க​வர்​கள் எங்​கள் கால​னி​வா​சி​கள்.​ ஜிம்​மி​யின் மீது ஒரு "அட்​டாக்' தொடுப்​ப​தென இள​வட்​டங்​கள் முடி​வெ​டுத்​த​போது பெரு​சு​கள் தடுக்​க​வில்லை.​

சரி​யான தரு​ணம் பார்த்து காத்​துக் கிடந்த போது,​​ ஒரு நாள் சோமு குடும்​பத்​தி​னர் கோயி​லுக்கு மொட்​டைப் போட சென்ற செய்தி வாட்​ட​மாய் வந்து சேர்ந்​தது.​

உடனே செய​லில் இறங்க முடி​வெ​டுத்​தோம்.​ தெரு​வின் இரு பக்​கத்​தி​லும் ஆட்​களை நிற்க வைத்து,​​ சோமு​வின் வீட்டை மெது​வாக முற்​று​கை​யிட்​டோம்.​ மன்​னர்​கள் காலத்​தில் போருக்​குச் செல்​லும்​போது என்​னென்ன ஆயு​தங்​கள் எடுத்து சென்​ற​தாக சொல்​லப்​பட்​டதோ,​​ அதற்​குச் சற்​றும் குறை​யாத ஆயு​தங்​க​ளோ​டு​தான் ஜிம்​மி​யின் மீது படை​யெ​டுத்​தோம்.​ எல்லா பந்​தா​வும் ஜிம்​மி​யைப் பார்க்​கும் வரை​யி​லும்​தான்.​ படுத்​துக் கொண்​டி​ருந்த ஜிம்மி எங்​கள் சத்​தத்​தைக் கேட்​ட​தும் சிவுக்​கென எழுந்து படக்​கெ​னப் பாய்ந்து வந்து முதல் தெரு சீதா​ப​தியை மூர்க்​க​மாய் ஒரு கடி கடித்​த​து​தான் தாம​தம்,​​ ஏந்​திய ஆயு​தங்​களை அப்​ப​டி​யப்​ப​டியே போட்​டு​விட்டு,​​ கூடிய கும்​பல் ஒரு நொடி​யில் பறந்து விட்​டது.​

இந்த நிகழ்ச்​சிக்கு பிறகு ஜிம்​மி​யின் கோபம் எல்லை மீறிப் போய்​விட்​டது.​ தன்னை அடிக்​கத் திட்​ட​மிட்​ட​வர்​களை தேடித் தேடி கடிக்க ஆரம்​பித்​து​விட்​டது.​ ஜிம்​மி​யின் கோபத்தி​லி​ருந்​தும்,​​ பழி​வாங்கலி​லி​ருந்​தும் எப்​படி தப்​பிப்​பது என்​பதே உட​ன​டிப் பிரச்​னை​யா​கி​விட்​டது.​ பொறை,​​ சமோசா என ஜிம்​மிக்கு ஆசைக்​காட்டி தன் பக்​கம் இழுக்​கப் பார்த்​தும் பல​னில்லை.​ இறு​தி​யாக ஜிம்​மி​யின் நிகழ்ச்சி நிரலை அனு​ச​ரித்து எங்​க​ளது வெளி வேலை​களை முடித்​துக் கொள்​ளப் பழகி கொண்​டோம்.​

கால​னி​யின் பிள்​ளை​க​ளுக்கு பெற்​ற​வர்​கள் ஏதே​னும் வேலை வைத்​தால் ஜிம்மி பேரைச் சொல்லி தப்​பித்​து​வி​டு​வார்​கள்.​ பிள்​ளை​கள் சோம்​பே​றி​க​ளாக வலம் வரு​வதை காண்​கின்ற வருத்​தம் ஒரு பக்​கம்,​​ சொந்​தக்​கா​ரர்​கள் எவ​ரும் வரு​வ​தில்​லையே என்​கிற வருத்​தமோ இன்​னொரு பக்​கம்,​​ ஏற்​க​னவே குடி​யி​ருந்​த​வர்​க​ளும் காலி செய்து கொண்டு கால​னிக்கே பெரிய கும்​பிடு போட்​டு​விட்டு சென்​று​விட்​ட​தால்,​​ வாட​கைக்கு யாரா​வது வர​மாட்​டார்​களா என்ற ஏக்​கம் மறு​பக்​கம் என கால​னியே சோகத்​தில் ஆழ்ந்து போனது.​ இதை​வி​டக் கொடுமை என்​ன​வென்​றால்,​​ கால​னி​வா​சி​க​ளு​டன் கொடுக்​கல் வாங்​கல் வைத்​துக் கொள்​ளக்​கூட எந்த ஊரும் தயா​ராக இல்லை.​

அன்​றை​ய காலைப்​பொ​ழுது உண்​மை​யா​கவே கால​னி​வா​சி​க​ளுக்கு நல்ல செய்​தி​யு​டன்​தான் விடிந்​தது.​ சோமுவை பெங்​க​ளூ​ருக்கு மாற்​றி​விட்​டார்​க​ளாம்.​ இதைத் தானே இத்​தனை நாள் எதிர்​பார்த்​தி​ருந்​தோம்.​ பட்​டாசு,​​ தாரை தப்​பட்டை எல்​லாம் தயார்,​​ சோமு​தான் இன்​னும் கிளம்​பிய பாடாக இல்லை.​ மேலி​டத்​தில் போய் இந்த மாற்​றல் உத்​த​ரவை எதிர்த்து முறை​யிட்​ட​தா​க​வும்,​​ ஆனால் போட்ட உத்​த​ரவு போட்​ட​து​தான் என மேலி​டம் கூறி​விட்​ட​தா​க​வும்,​​ தக​வல்​கள் பியூன் ராமன் மூலம் கசிந்​தன.​ அந்த நாளும் வந்​தது.​ இருப்​ப​தை​யெல்​லாம் வந்த விலைக்கு விற்​று​விட்டு,​அத்​தி​யா​வ​சி​ய​மா​னதை மட்​டும் பார்​சல் லாரி​யில் அனுப்​பி​விட்​டான் சோமு.​ டாடா சுமோ வாச​லில் உறு​மிக் கொண்​டி​ருக்க,​​ சோமு​வின் குடும்​பம் மெது​வாக வெளி​யில் வந்து காரில் ஏறி​யது.​ மூச்​சைப் பிடித்​துக் கொண்டு இந்த இறுதி காட்​சி​க​ளைப் பார்த்​துக் கொண்​டி​ருந்​தோம்.​ காரும் நகர ஆரம்​பித்​தது.​ நாங்​க​ளும் இதைக் கொண்​டாட தயா​ரான வேளை​யில்​தான் அந்த விப​ரீ​தத்தை காண நேர்ந்​தது.​ புழு​தியை கிளப்​பி​ய​படி கார் போகி​றது,​​ அதைத் துரத்​தி​ய​படி ஜிம்மி ஓடு​கி​றது.​ சிறிது நேரம் கழித்​துத்​தான் எங்​க​ளுக்​குப் புரிந்​தது,​​ ஜிம்​மியை சோமு கைக​ழுவி விட்​டான் என்​பது.​

எங்​க​ளுக்கோ பெரிய குழப்​பம் இப்​போது என்ன செய்​வது?​ காரைத் துரத்​தி​ய​படி தெரு​முனை வரை ஓடிய ஜிம்மி மீண்​டும் திரும்பி வரு​வ​தைப் பார்த்​த​வு​டன் கால்​கள் வெட​வெ​ட​வென நடுங்க ஆரம்​பித்​தன.​ ஆனால் ஒரு ஆச்​ச​ரி​யம் பாருங்​கள்,​​ நடுக்​க​மி​ருந்​தா​லும் யாரும் நக​ர​வே​யில்லை.​ ஜிம்​மி​யும் நெருங்கி வந்து கொண்​டி​ருந்​தது.​ எங்​கள் பையன்​க​ளும் கையில் கிடைத்​ததை எடுத்​துக் கொண்டு தயா​ராக இருந்​த​னர்.​ ஜிம்மி ஏறெ​டுத்து யாரை​யும் பார்க்​கா​மல் துக்​கத்​துக்​குச் சென்று வந்த பெரிய மனி​தர் முகத்தை எப்​படி வைத்​தி​ருப்​பாரோ அப்​படி முகத்தை வைத்​துக் கொண்டு பற்​றற்ற ஞானி​யைப் போல வெறு​மை​யான பார்​வை​யு​டன் நேராக சோமு குடி​யி​ருந்த வீட்​டின் முன்​னால் வந்து நின்று எல்​லோ​ரை​யும் ஒரு பார்வை பார்த்​து​விட்டு அப்​ப​டியே சுருண்டு படுத்​துக் கொண்​டது.​ அதை அடிக்க ஓங்​கிய கைகள் பெரி​சு​கள் எவ​ரும் தடுக்​கா​ம​லேயே தயங்கி நின்​றன.​ எங்​க​ளைக் காலம்​கா​ல​மாய் பய​மு​றுத்​திக் கொண்​டி​ருந்த ஜிம்​மி​யல்ல இது.​ அத​னு​டைய நிலைமை எங்​களை என்​னமோ செய்​தது.​ சோமு​வின் சுய​ந​லத்தை நினைத்து கால​னியே காறி​துப்​பி​யது.​

சோமு இங்கு குடி​வந்​தபோது பக்​கத்து வீடு காலி​யாக இருந்​தது.​ அதன் தாழ்​வா​ரத்​தில் ஒரு பெட்டை நாய் நான்கு குட்​டி​கள் போட்​டி​ருந்​தது.​ நைநை​யென்று அவை​கள் போடும் சத்​தம் சோமுவை எரிச்​சல் படுத்த,​​ தடியை எடுத்​துக்​கொண்டு நாயை விரட்ட ஓடி​னான்.​ இவன் சத்​த​மிட்​டுக் கொண்டே ஓடி​வ​ரு​வ​தைக் கண்டு தனது குட்​டி​களை வாயால் கெüவிக் கொண்டு வேக​வே​க​மாக பக்​கத்தி​லி​ருந்த புதரை நோக்கி ஓடி​யது அந்த பெட்டை நாய்.​ ஆனால் சோமு வரு​வ​தற்​குள் அத​னால் மூன்று குட்​டி​களை மட்​டுமே அப்​பு​றப்​ப​டுத்த முடிந்​தது.​ சோமு வந்து பார்க்​கும் போது ஒரு குட்டி நாய் எழுந்து நிற்க முயற்​சித்​துக் கொண்​டி​ருந்​தது.​ ஆனால் அதன் கால்​களோ தழைந்து தழைந்​துப் போக அக்​குட்டி நிற்​க​மு​டி​யா​மல் தடு​மா​றிக் கொண்​டி​ருப்​ப​தைப் பார்த்த சோமு என்ன நினைத்​தானோ சட்​டென்று அதை வாரி​யெ​டுத்​துக் கொண்டு கொஞ்​ச​லா​னான்.​ அந்த குட்டி நாய்​தான் இந்த ஜிம்மி.​ அருமை பெரு​மை​யாய் வளர்த்​து​விட்டு இப்​படி அம்​போ​வென விட்​டு​விட்​டுப் போய்​விட்​டானே என கால​னியே சோமுவை மண்​வாரி தூற்​றாத குறை​யாய் சபித்​தது.​ போறது பெங்​க​ளூரு இல்ல,​​ அது​தான் கெüரவ குறைச்​சல்னு நாட்டு நாயை இங்​கேயே விட்​டுட்​டுப் போயிட்​டான் பாவி​ம​வன் புசு​பு​சுன்னு இருக்​கிற வெளி​நாட்டு நாயாக இருந்​தி​ருந்​தால் இப்​படி தெரு​வில் கிடா​சி​விட்டு போயி​ருப்​பானா என்று ஒரு பெருசு பொறு​மி​யது.​ அவ​ர​வர்​க​ளுக்​கென்று ஆயி​ரம் வேலை​கள் காத்​தி​ருப்​ப​தால் கூட்​டம் மெது​வாக கலை​ய​லா​யிற்று.​

சாப்​பிட்டு முடித்து படுக்​கப் போகும்​போ​து​தான் ஒரு மாற்​றத்தை கவ​னிக்க முடிந்​தது.​ ஜிம்​மி​யின் குரைப்​பொலி கேட்​க​வே​யில்லை.​ நேற்று வரை அக்​கு​ரைப்​பொலி நார​ச​மாய் என்று ஒழி​யு​மிந்த இம்​சை​யென தோன்​றி​யது.​ இன்றோ ஜிம்​மி​யின் குரைப்​பொலி கேட்​கா​தது ஏதோ ஒன்று குறைந்து போனது போல தோன்​றி​யது.​ இந்த விந்​தையை எண்​ணி​ய​ப​டியே காலனி உறங்​கிப் போனது.​ காலைப்​பொ​ழுது இப்​பொ​ழு​து​தான் உண்​மை​யான காலைப் பொழு​தாக கால​னி​வா​சி​க​ளுக்​குத் தோன்​றி​யது.​

ஜிம்​மி​யின் அட்​ட​கா​சம் இல்​லாத,​​ அமை​தி​யான வாழ்க்கை இன்று முதல் துவங்​கு​கி​றது.​ ஜிம்​மி​யைப் பார்த்​து​வ​ர​லா​மென ஊரே கிளம்​பி​விட்​டது.​ நேற்று மாலை எங்கு படுத்​துக் கிடந்​ததோ அதே இடத்​தில்​தான் இப்​பொ​ழு​தும் இருந்​தது.​ தலையை முன்​னங்​கால்​க​ளுக்​கி​டை​யில் புதைத்​துக் கொண்டு படுத்​துக்​கொண்​டி​ருந்​தது.​ காது​கள் மடிந்து தொங்​கட்​டான் போல தொங்​கிக் கொண்​டி​ருந்​தது.​ பழைய கோபம் மக்​க​ளுக்கு சட்​டென்று மாய​மா​கி​வி​டுமா என்ன?​ நாலு பக்​கத்தி​லி​ருந்​தும் பல்​வேறு தினு​சான கற்​கள் மட​ம​ட​வென ஜிம்​மி​யின் மீது பொழி​யத்​தொ​டங்​கின.​ ஜிம்மி லேசாக தலை​யைத் தூக்​கிப் பார்த்​த​தோடு சரி,​​ தண்​ட​னையை நேருக்கு நேராய் சந்​திக்​கும் நெஞ்​சத்​து​டன் அமைதி காத்​தது.​ எல்​லாம் சிறிது நேரம்​தான்.​ ஜிம்​மி​யின் மீதி​ருந்த கோபம் எங்கு போயிற்றோ?​ பக்​கத்து வீட்​டுப் பெண் கொஞ்​சம் சாதம் எடுத்​துக் கொண்டு வந்து ஜிம்​மி​யின் முன்​னால் தயங்​கி​ய​ப​டியே வைத்​தாள்.​ அதை முகர்ந்து கூடப் பார்க்​கா​மல் தலையை தனக்​குள்​ளாக புதைத்​துக் கொண்​டது.​ குற்​ற​வு​ணர்வு மேலிட கூட்​டம் மௌன​மாக கலைந்து போனது.​

நாட்​கள் பறந்த வேகத்​தில் லோக​நா​தன் கால​னி​வா​சி​கள் ஜிம்​மியை மறந்​துப் போனார்​கள்.​ ஜிம்​மியை கூட முன்​பு ​மா​திரி கால​னிப் பக்​கம் பார்க்​க​மு​டி​ய​வில்லை.​ இரவு நேரத்​தில் சாப்​பிட்டு முடித்​த​வு​டன் கையை தட்​டில் கழுவ என் தந்தை அனு​ம​திக்​க​மாட்​டார்.​ தட்​டில் கொஞ்​சம் சாதத்தை மிச்​சம் வைத்து,​​ அதை வீட்டு வாச​லில் ஓர​மா​க​வுள்ள கல்​லின் மீது கொட்டி,​​ ​ ஜூ..​ ஜூ..வென நாய்​களை கூப்​பிட்டு சாப்​பிட வைக்க வேண்​டும்.​ அதன் பிற​கு​தான் அப்​பா​வுக்கு ஏப்​பமே வரும்.​ அப்பா கால​மாகி பதி​னைந்து வரு​டங்​க​ளா​விட்​டது.​ காலம் மாறி​விட்​டது.​ விலை​வாசி ஏற்​றம் மனி​தர்​களை மட்​டுமா பாதித்​துள்​ளது.​ நாய்​க​ளை​யும்​தான் கடு​மை​யாக பாதித்​துள்​ளது.​ முன்பு மாதிரி யாரும் தட்​டில் மிச்​சம் வைப்​ப​து​மில்லை.​ மிச்​ச​மா​கு​ம​ள​வுக்கு சமைப்​ப​து​மில்லை.​ சிந்​தும் பருக்​கையை ஊசி​யால் குத்தி தண்​ணீ​ரால் அலசி சாப்​பி​டும் காலத்​தில் நாய்​க​ளுக்கு எங்கே சாப்​பாடு கிடைக்​கும்?​ தட்​டில் கையை கழு​வும் போதெல்​லாம் அப்​பாவை நினைத்​துக் கொள்​வேன்.​ கூடவே தவிர்க்க முடி​யா​மல் ஜிம்​மி​யின் ஞாப​க​மும் வந்​து​வி​டு​கி​றது.​ இப்​போ​தெல்​லாம் ராப்​பிச்சை கேட்டு பிச்​சைக்​கா​ரர்​கள் கூட வரு​வ​தில்லை.​ கடை​வீ​தி​க​ளில் பிச்சை எடுப்​ப​தோடு அப்​ப​டியே போய்​வி​டு​கின்​றார்​கள்.​ நாய்​க​ளுக்கே அன்​ன​மிட யோசிக்​கும் தேசம்,​​ பிச்​சைக்​கா​ரர்​க​ளுக்கா அன்​ன​மி​டும்?​

மருத்​து​வ​ம​னை​யி​லும் முன்பு போல நாய்க்​கடி ஊசிக்கு பெரிய அள​வுக்கு வேலை​யில்​லா​மல் போய்​விட்​டது.​ அன்று எனக்கு ஓய்வு நாள்.​ நண்​பனை பார்த்து வர​லா​மென சென்​றேன்.​ போகும் வழி​யில் ஒரு அரு​மை​யான காட்சி.​ ஜிம்​மி​யின் மீது நாலைந்து தெரு நாய்​கள் விழுந்து புரண்டு விளை​யா​டிக் கொண்​டி​ருந்​தன.​ ஜிம்​மியோ மோன தவத்​தி​லாழ்ந்​தி​ருந்​தது.​ இதைக்​காண எனக்கு ஆச்​ச​ரி​ய​மா​கி​விட்​டது.​ தனது தெரு​வுக்​குள் வேறெந்த நாயா​வது லேசாக தலைக்​காட்டி விட்​டால் போதும்.​ ஜிம்மி தெரு​வையே கல​வர பூமி​யாக்​கி​வ​டும்.​ ஊர​டங்​குச் சட்​டம் போடப்​பட்ட பகு​தி​யாக கப்​சிப்​பென ஊர் அடங்​கி​யொ​டுங்​கி​வி​டும்.​ வாலை பின்​னங்​கால்​க​ளுக்​கி​டை​யில் சுருட்​டிக் கொண்டு அந்த வெளி நாய் வெளி​யே​றும்​வரை இந்த அமளி அடங்​கவே அடங்​காது.​ அந்த ஜிம்​மி​தானா இது​வென என்​னால் நம்​ப​வே​ மு​டி​ய​வில்லை.​